وبلاگ ها موتور های تولید محتوا
16 شهریور روز وبلاگستان فارسی بود و در شبکه های اجتماعی کلیپی از بلاگرفارسی پخش شد در این کلیپ بلاگرهای فارسی از انگیزهاشان برای نوشتن صحبت می کنند و می گویند که آیا نظرات کاربرها برایشان مهم هست یا آیا نوشتن در وبلاگ چهارچوب خاصی دارد و نظرشان درباره کپی شدن نوشته هایشان چیست ؟
در چندسال اخیر با آمدن شبکه های اجتماعی خیل عظیمی از وبلاگنویس ها دیگر ننوشتند و , وبلاگ های آنها تبدیل به خاطره ای خوب شدند . وبلاگنویس هایی که ماندند و یا بعد از آن انقلاب ارتباطاتی شروع به نوشتن کردند در پی چیزفراتری از دیده شدن یا ارتباط گرفتن با سایرین بودند ، آنها می نویسند چون رسالت یا انگیزشی قوی دارند ؛ معمولا دوستان زیادی در سال هایی که بلاگر بودنم از انگیزه ام سوال می کردند و گاهی اینکار را به سخره می گرفتند ، راستش را بخواهید از فواید وبلاگ داشتن تا قبل از دیدن این کلیپ ناآگاه بودم ، می نوشتم چون لذت می بردم و وبلاگم یکی از دستاورد های مهم زندگیم بود . وبلاگ های شخصی از آنجا که متعلق به شرکت یا جریانی نیست کاملا روی نویسنده و شخصیت او متمرکز هستند با این توضیح که "در چهارچوب ارزش های تعریف شده عمل نمی کنند " یا خیلی خودمانی میشود گفت "به هیچ صراطی مستقیم نیستند" و همین رام نشدنی وبلاگ های شخصی برگ برنده ی آنهاست . نویسنده های این وبلاگ ها که معمولا حرفی دارند که کسی نشنیده یا چیزی را کشف کرده اند که زندگیشان را تغییر داده جوانمردانه درباره اش می نویسند ، نتیجه ی این جریان مجموعه ای از اطلاعات جدید و نو و حتی پالایش یافته است که جامعه می تواند در حداقل مشارکتش از آن بهره برداری و استفاده کند و یا به این جریان بپیوندد و آن را را پویاتر کند . بلاگر های به خاطر آزاد و بی قید بودنشان در وبلاگهایشان بهتر از هرجای دیگر مبتکر و خلاق هستند و این وبلاگ ها را به مزرعه ای از دانه های غنی فکری-عملی بدل می کند که آماده ی برداشت ، مصرف و کاشت مجدد هستند .
پ.ن: دوستی می گفت وبلاگ های خوب سخت پیدا می شوند ، اتفاقی و الکی و بعضی هاشان عمر کوتاهی دارند . اما حقیقت پشت پرده ی هر وبلاگ خوب نویسنده ی استحاله یافته ی آنست که حتی اگر در بلاگش ننویسد به قول آرش محمدزاده توی سرش می نویسد ...
