کوهستان پارک

به هر چیزی که می نگرم ، قبل و قبل تر و قبل تر از آن را می بینیم . همه چیز در حال اضمحلال یا تغییر و تبدیل به چیز غریب دیگریست . خاطراتت را نگاه می کنی و شخصی که همنام توست کارهایی را انجام داده است که اثراتش تو را تغییر داده و اینی که شدی هستی نتیجه کارهای آن غریبه است. اما چیزهای خوب تغییر می کنند یا دیگر خوب باقی نمی مانند . بعضی ها تغییر می کنند و بعضی دست و پا می زنند و زمین را گاز می گیرند ، بعضی ها پیر و بی حوصله می شوند و بعضی ها حسود و بدجنس . اصل اینست که قرارست چیزها در زمان خود معنی بدهند و بعد از آن یک بسته یا چمدان اند از گذشته ، می توانی جسارت لازم را داشتی باشی که چمدان را برداری و دور سرت بچرخانی تا شتاب بگیرد و آن را از کشتی پرت کنی توی آب ، برود آن ته مه ها ، جایی که ماهی های کور هستند ، برود تا خیالت راحت شود .